Een plots vertrek uit het koude België.
Blijf op de hoogte en volg Jan
14 Januari 2016 | India, Delhi
Ik heb geen flauw idee waarom ik deze blog begin. Normale mensen schrijven een reis blog tijdens de reis zelf. Alsof het neerschrijven van gedachtes zou helpen om de tocht beter te ervaren. Bovendien begint het ook steeds meer op een nieuwe hipster trend te lijken. Maar eerlijk, wie is in hemelsnaam geïnteresseerd in ander zijn reisverhaal? Welke zinvolle of nuttige informatie kan je er uithalen?
De reden waarom ik het doe is slaat al helemaal nergens op, geloof me! Ik wil enkel en alleen mijn schrijfvaardigheden verbeteren. De laatste paper die ik geschreven heb is alweer drie jaar geleden. Sindsdien heb ik zelden de nood gehad om een lang traktaat te produceren. In ieder geval, laat me u terugbrengen naar het jaar 2016. Geen idee of je het je nog kan herinneren maar in dat befaamde jaar werd Donald Trump verkozen tot president van de Verenigde Staten. Of dit verder relevant is voor ons verhaal laat geheel ter zijde. Misschien helpt het om die typische 2016 vibe terug te ervaren.. wat dat ook zou mogen zijn.
Ons verhaal begon bij het ontwaken van de held om vijf uur in de morgen. Het was de 14de januari. De dag ervoor had deze man nog kunnen genieten van een heerlijk Mexicaans diner met zijn kameraad en partner in crime. Dat was dus de 13de januari. De jongeman had na zijn burrito een heuse reistas mogen slepen naar zijn toenmalige vriendin. Die vriendin woonde op het vierde verdiep. Ellende. Die vriendin had natuurlijk zijn ventje ook naar de luchthaven mogen brengen, de volgende ochtend. We hadden een prille relatie maar er was helaas al twijfel binnengeslopen in het hoofd van de jongeman. Vrijgezellenbestaan klonk voor een vierentwintigjarige student uit Leuven toch niet zo slecht. Bovendien konden de karakters nogal eens botsen. Enfin, dat is een ander verhaal.
Eeenmaal aangekomen aan de luchthaven van Zaventem zocht ik dus naar mijn reisgenoten. Eigenlijk verdienen ze allemaal een beschrijving. Geen schrik, ik probeer Tolkien niet te imiteren dus ik hou het kort.
Eerst de dames: Anouschka, ziet er lief en schattig uit maar houdt eigenlijk van horror en seriemoordenaars. Annelies, sterk karakter en een werkster. Dorien, Lief meisje met een mysterieuze glimlach. Ella D, extraverte chiroleidster maar en femme d'or. Haar ultieme sidekick Hilke P. trouwens ook. Echt twee topdames. Dat wist ik toen wel maar ze kwamen soms nogal druk over. Wie hebben dan nog, oja! Chaima. Een slimme moslima. Zij deed de boekhouding. Vergeet niet dat een reis was naar India, dus de boekhouding doen was zeker niet een simpel taakje.
Dan is er nog Liesbeth, Een meisje die op dat moment nog een beetje haarzelf zocht denk ik. Achja.. Uiteindelijk zouden we allemaal onszelf een keer verliezen in deze reis. De oudste dame van de groep was Saskia. Een vlotte Nederlandse pastoraalstudente. Voor de niet theologen die deze blog lezen, pastors zijn vaak zeer sociale mensen. Ze komen in aanraking met verschillende personen in de maatschappij. Vaak moeten ze ook goed kunnen luisteren. Saskia was daar wel goed in. Ook kon ze ontwapenend zijn met haar gevoel voor humor.
één van de dames zou zeker veel gaan opvallen en dat was Lise. met haar rosse haren zou ze zeker opvallen in de India. Haar karakter kan je makkelijk omschrijven als de stille observator.
Als laatste van de vrouwelijke reisgezellen was er ook Thea. Een lieve rustige studente. Ik denk dat de reis voor haar ook een persoonlijke uitdaging was. Ik zou zeker na de reis meer respect voor haar gaan hebben.
Dan zijn we eindelijk aan de beschrijving begonnen van de heren en dat zijn niet de minste. Als eerste hebben de vijftigjarige Wim. Ook Wim was een rustige observator. Hield van studeren, kon er eigenlijk niet mee stoppen. Daarom dat hij zich voor deze reis had ingeschreven. Dan hebben we Jan S. Naamgenoot, ook een student met een leerkrachtenopleiding op zak. Jan S was ouder en daardoor ook meer volwassen. Soms druk en soms ook de stilte zelve en diepreligieus. Vervolgens hebben we Christiaan S. Nederlandse kerel. Topkerel. Echt een luisteraar. Ik mocht hem wel. Als laatste hebben we de man die de reis om de twee jaren organiseert. Professor Broeckaert. De professor was een pragmaticus. Alles moest snel, ordelijk en degelijk werken. Je zou je bijna beginnen afvragen waar hij de moed en energie vandaan haalt om deze reis elke keer weer te organiseren. Het moet passie zijn. Oja, alles wat de professor kan en doet, doet hij goed. Hij kan goed organiseren. Expert in vreemde oosterse religies en survival. tussendoor houdt hij ook van muziek en speelt hij blokfluit als een topmuzikant. Echt waar, ik had nog nooit iemand zo zien blokfluiten!
Goed, we kunnen eindelijk echt beginnen met de reisblog. Vanaf nu dus alles in de verleden tijd. Dankzij mijn toenmalig lief was ik dus aangekomen in zaventem. Ik kreeg heel wat extra materiaal van de professor waaronder een ukelele. Voor de reis had iedereen een bijzondere taak gekregen. Ik moest dus samen met Ella zorgen voor animatie. Dat betekende dat wij zouden moeten zorgen voor gezelschapsspelletjes, liedjesteksten en een speciale act die we zouden moeten opvoeren voor de studenten van het dansschooltje Nav Sadhana in Varanasi.
Logisch dus dat ik mocht showen met een klein gitaarkoffertje. Voor de rest moest iedereen van ons extra reismateriaal meenemen.
Twee vluchtten stonden op het programma. De eerste was naar München. Vanuit daar zouden we een groot vliegtuig nemen naar Delhi.
Ondanks de ochtend zat de sfeer er meteen goed in. De professor nam zijn taak als professioneel fotograaf (oja hij was ook dus een topfotograaf) serieus en hij begon meteen toffe kiekjes van iedereen te nemen. Omdat ik dacht dat er in heel het indisch subcontinent geen alcohol of bier te verkrijgen was, begon ik tijdens de vlucht al maar met de laatste biertjes. Vergeet niet dat ik toen nog een student was. Jan S deed natuurlijk ook gezellig mee. Achter mij zat Christiaan. Voor hem was het de eerste keer dat hij in een vliegtuig zat. Best bijzonder was zijn eerste reactie op het zicht van het prachtige wolkendek.
Eenmaal aangekomen in Munchen, moesten de dingen zeer snel gaan. Douane in en uit en aanmelden bij de volgende terminal, Je kent het wel. Voor Chaima helaas, waren de plaatselijke veiligheidsagenten niet gerust op de inhoud van haar bagage. Haar moesten ze dus nog extra controleren. Racisme of islamofobie? Het voelde voor haar althans zo aan. Het zou niet de eerste keer zijn dat we moet zoiets in aanraking kwamen. 2016 was niet enkel het jaar van Trump maar ook van angst. In Parijs waren er in 2015 reeds aanslagen geweest en de aanslag van Zaventem en de Brusselse metrostations moesten nog komen. Ook zou het aantal vluchtelingen een recordcijfer krijgen. Vanaf 2016 zou men dus spreken van een vluchtelingenproblematiek. Ergens vreemd als je er anno 2020 over nadenkt.
In De Beierse terminal werden we vergezeld door een grote groep indiërs. Het was duidelijk wat onze reisbestemming was. Anouschka maakte de professor duidelijk dat ze de vele foto's van haarzelf echt niet op prijs stelde. Voor de rest van de reis zou ze dus de camera vermijden.
Om het lange wachten te trotseren, werd er een beetje gekaart. Zodra het grote vliegtuig van Lufthansa klaar was, konden we aan onze reis naar het verre oosten beginnen. India! Wat een raar land. Het was voor mij te lang geleden dat ik Europa had verlaten. In 2012 een kort bezoekje naar Tanger tijdens een reis naar Spanje met de ouders. Dat was het. En toen al had ik geproefd dat ik meer wilde. Ik snakte naar de cultuurshock. Die moest er komen. Oja die zou er komen.
De rit van München naar Delhi duurde uiteraard langer. 10 uur en een half om precies te zijn. Vraag je je af hoe ik de tijd makkelijk kon doden? Wel, ik keek dus heel de tijd naar de kaart van de satelliet. Ik vond het ongelofelijk fascinerend. De gedachte dat je boven mysterieuze landen zit te vliegen. Uiteraard zijn landen zoals Slovenië en Hongarije niet zo mysterieus. Beide landen had ik eerder in mijn leven bezocht. Maar dan ineens vlieg je over de Zwarte Zee en dan begin je je dingen voor te stellen.. althans als je een geschiedkundige geest hebt.
Misschien had je het niet door toen je in een vliegtuig zat en naar één of andere snerdfilm zat te kijken. Maar eigenlijk vlieg je richting Azië altijd op dezelfde richting als de eeuwenoude zijderoute.
Zo had je veel koopvaardij schepen die de trossen losten in oude havens zoals Constantinopel, het huidige Istanbul. Of wat dacht je van de eeuwenoude havenstad Varna in Bulgarije? Ooit de plek waar een zeer beroemde graftombe gevonden is van een heerser uit het 5de millennium v.Chr. Een skelet compleet met sierraden en een gouden peniskoker..
Misschien vlogen wij tijdens onze rit wel net nog boven Sebastopol. De havenstad van de Krim. Nog altijd een vrij omstreden gebied sinds 2014 met de oorlog in Oekraïne.
Onze koopvaardij schepen zouden ook hier hebben kunnen aangemeerd hoewel de plek toen nog lang niet Sebastopol zou gaan heten. pas in de 18de eeuw wilde de Russische Tsarin Catharina de Grote hier een legerbasis hebben.
Voor handelaars was het echter wel de perfecte plek om producten te verhandelen met de volkeren uit het oosten. Toch moest je voor de echte weelde veel verder reizen. Aanmeren aan de oude Griekse kolonie van Phasis of Batoemi, havenstad van het relatief jonge Georgische koninkrijk van Bagrat III.
Vanaf hier werd het voor de middeleeuwse reiziger echter moeilijker. Veel verschillende islamitische heersers hadden reeds de gebeiden achter koninkrijk Georgië veroverd. De Turkse Seltsjoeken of later de de Perzische Ghaznavieden. Misschien werd er na een hoge som tol wel vrije toegang verleend en konden de reiziger en handelaren inmiddels aankomen in de haven van Bakoe.
Toegeven: de middeleeuwse reiziger uit het een Europese stad zou nooit via Baku naar het oosten zijn gaan reizen. Hij had zich misschien meer zuidwaarts verplaatst en via het midden-oosten verder gereisd. Helaas deed onze vliegtuig dat niet en vloog het over die tweede mysterieuze zee: De Kaspische zee.
Tijdens deze vlucht zat ik dus met Jan S. en waarschijnlijk heb ik hem een hele historische uiteenzetting willen geven over de landen waar wij over vlogen. Veel interesse toonde hij daar niet in, aangezien hij voor zichzelf al het plan had gemaakt om de eeuwenlange vliegtuig rit door te brengen met het kijken van films. Snerdfilms..
Gelukkig kwamen de stewardessen soms langs. Vrij mooie sympathieke Indische vrouwen die met plezier mij van gin tonic bediende. Uiteraard moest ik voor de laatste keer genieten van een beetje alcohol voordat ik volledig weer zou ontnuchteren voor enkele weken.
Waarschijnlijk wil je nu niet meer weten over welke landen wij verder vlogen. Ik ga het lekker toch vermelden. Wel de Kaspische zee was eigenlijk niet de meest boeiende zee om over te vliegen. Gelukkig is ze minder groot dan de Zwarte Zee. En van steden zoals Gulymayak of Turkmenbasy had ik nog nooit gehoord.
Logisch want we vlogen reeds over Turkmenistan. Een land waarvan wij eigenlijk weinig horen. één van die mysterieuze dictaturen. Sinds 1990 had president Saparmurrat Niazov er een communistische en toch ook Islamitische dictatuur van gemaakt. Met een volledige persoonsverheerlijking van de absolute leider uiteraard. Waarom ook niet?
Vanaf Turkmenistan begon het wel spannend te worden. Iran, Afghanistan en daarna Pakistan. Wel typische landen die onze middeleeuwse handelaren hadden moeten aandoen, wilde ze naar het Verre Oosten reizen.
Tevens kan je de geschiedenis van India niet uitleggen zonder te spreken over Perzië, Pakistan en Afghanistan.
Waarschijnlijk dacht ik terug aan mijn gidsopdracht in het museum te Delhi. Iedereen van de groep kreeg een opdracht remember?
Mijn opdracht was dus ook om mijn groep wegwijs te geven in het historisch museum van Delhi. Iets wat ik maar al te graag wilde doen.
India! Er zijn veel India's. Geografisch, cultureel of historisch. Nu het startschot van de geschiedenis van India is niet in India zelf vreemd genoeg..
Nee daarvoor moet je in Pakistan zijn, meer bepaald bij de Indusvallei. 2500 v.Chr: Harappa en MohenJedaro. Twee oude stadstaten die reeds handel dreven met de Sumerische steden in Irak. Deze twee stadsteden beschikten over openbare gebouwen en zelfs een openbaar zwembad. Mysterieuzer zijn de zogenaamde tabletten die wij hebben teruggevonden met figuurtjes. Vaak willen wij in die figuurtjes Shiva herkennen maar bewijzen hebben we echter niet. Niemand weet hoe uit dus het hindoeïsme eigenlijk is en waar het precies vandaan komt. Wel weten we dat na de val van deze twee stadstaatjes het hindoeïsme echt de prominente religie werd in de meeste gebieden van Noord-India.
Vanaf dan speelt de geschiedenis van dit subcontinent zich voornamelijk in het noorden af. Meer bepaald in de stadstaten Maghada en Koshala. Ook moet doen de Indo-Europese taal, het Sanskriet zich hebben ontwikkeld in deze gebieden. Kwam deze taal van een zogenaamd Arisch volk uit de Kaukasus dat de oorspronkelijke bewoners, de Dravidiërs kon overheersen? We begeven ons dan op het terrein van de pseudowetenschap en zelfs sociaal Darwinisme.
Laat me dit even uitleggen, dit is toch belangrijk en aangezien je nu nog steeds leest, bewijst dit dat je sowieso geïnteresseerd was in mijn historische vertelsels.
Sanskriet, de goddelijke taal van de Veda's, de heilige boeken van het hindoëismme, is zowat de oudste taal dat nog steeds gesproken wordt door sommige Brahmanen priesters.
Het heeft een prachtig geschrift, het Devanagari en het lijkt totaal anders op het Grieks of Latijns alfabet, het Arabisch of de Chinese karakters.
Het is een goddelijke taal met een woordenschat die opvallend veel doet denken aan woorden die in andere Europese talen voorkomt. Een oertaal of een tenminste een soort van prototaal voor alle Europese talen. Daar was de brit William Jones naar op zoek in de 18de eeuw. Hij meende die taal in het Sanskriet te herkennen. Al snel kwam de eurocentrische gedachte dat een Europees volk uit de Kaukasus de oorspronkelijke bewoners van het subcontinent beschaving en cultuur heeft gebracht. Het Hindoeïsme zou een oeruiting zijn van het willen beschaven van een oorspronkelijke barbaarse nomadenbeschaving.
Het ging zelfs zover dat Britten hier een gerechtvaardigde herhaling van de geschiedenis in zagen. De Britten hadden het recht om weer opnieuw de Indiërs te beschaven. Zij hadden in de snellere industriële wereld immers hun hulp nodig.
Vandaag is de Arische invasie theorie gelukkig omstreden. Wellicht waren er al vroeg veel kruisbestuivingen tussen verschillende volkeren. Dat is altijd zo. Maar toch moet het worden gezegd. Al vroeg ontstond er een rijke intellectuele cultuur in India.
Zoals ook bij de oude Grieken er een verschuiving in werking trad tussen Mythos en logos. Zo kreeg je ook in het Indisch subcontinent en verschuiving van religie naar de filosofie.
Men begon zich vragen te stellen over de Brahmanencultus, de verschillende rituelen en de maatschappelijke hiërarchie.
In India is het kastensysteem eeuwenoud en nog steeds actief, ondanks de afschaffing ervan in 1955.
Filosofen en monniken begonnen in de tijd van de stadstaten Maghada en Koshala, de macht van de hoogste kaste der Brahmanen in vraag te stellen.
Waarschijnlijk was het van deze filosofen nooit de bedoeling geweest om de macht van de Brahmanen te betwisten. Er hoorde immers een hiërarchie te zijn. Wel vond men het onwaarschijnlijk dat enkele deze bevoorrechte groep het goddelijke kon bereiken (ook al stond dat zo in de Veda's). Er moest iets meer zijn dan het slaafse gedachte dat je in een lage kaste was geboren en je immers je straf moest ondergaan als lage menselijke levensvorm.
Bovendien maakte de Brahmanen ook fouten, waren zij soms corrupt en kenden zij ook lage aardse gevoelens en emoties. Hoe konden zij nu het dichts bij het goddelijke staan.
Oja, het goddelijke. Hier is iets nieuws voor je: het hindoeïsme is geen meergodendom. Shiva, Vishnoe of de olifantengod Ganesha zijn slechts manifestaties van het goddelijke. Verschijningsvormen die zich ooit in de mythologische geschiedenis van de mensheid hebben geopenbaard.
Je denkt dat ik inmiddels ver ben afgedwaald.. maar nee hoor. Nog altijd heeft dit met de Indische geschiedenis te maken.
In het noorden in een vazalstaat van Koshala, huidig Lumbini werd een jonge prins geboren die de loop van de geschiedenis zou bepalen. Zijn naam is Siddarta Gautama. Vandaag beter bekend als de Boeddha of de verlichtte.
De jonge prins stelde zich reeds vragen over geluk, vrede liefde en het kwade. Hij zag in dat de Brahmanen ook niet het eeuwige geluk konden bereiken en bijgevolg dus niet per sé een zouden kunnen zijn met het goddelijke.
Hij ging er dus over mediteren en vasten. Eenmaal uitgehongerd ergens op het platteland in Suyata, ver in het oosten van India, kwam hij tot het inzicht dat hij helemaal verkeerd bezig was geweest. Hij verlangde namelijk teveel. Het verlangen, zo zei Siddarta, was de bron van het lijden. En voila, Siddarta werd verlicht. Onder een Bodhi boom nog wel in de streek van Bodghaya.
Enkele nieuwsgierige reizigers hoorden al snel over een nieuwe populaire filosoof die in het hertenpark in Sarnath zat te prediken over de juiste manier van leven en zijn. De jonge prins kreeg snel volgelingen en enkele jaren later werd een volwaardige nieuwe religie geboren: het Boeddhisme!
Nu, als je denkt dat Siddarta de enige was die de verlichting had bereikt, heb je het mis. Een andere prins genaamd Mahavira wist ook een staat van innerlijke gelukzaligheid en vrijheid te bereiken. Uit zijn leer kwam de religie van het Jainisme voort.
En als je dacht dat het ontstaan van enkele religies geen enkele verdere invloed op de wereldgeschiedenis zou kunnen hebben, ben je grondig mis.
Het Boeddhisme werd niet enkel populair bij monniken maar ook bij koningen. Jonge koning Ashoka Maurya wist in de 5de eeuw v.Chr alle stadstaten in het noorden en centraal India te verenigen. Het Maurya rijk was geboren. Na de vele veldslagen besloot Ashoka nooit meer de wapens op te nemen. In plaats daarvan gaf hij de opdracht om overal pilaren te plaatsen met wijsheden van de Boeddha. Alleen zo zou er vrede kunnen zijn in het rijk.
Nu aan alle mooie liedjes komt een einde en ook aan het Maurya rijk. Snel grijpen de Gupta koningen de macht. Rond deze periode gebeurde er wel iets opmerkelijk. Aan de Hindu Kush raasde een leger van een ver rijk richting India. Aan het hoofd van dit leger stond Alexander de Grote. Hoewel de jonge koning niet lang in het noorden van India zou blijven, is zijn stempel op de Indische geschiedenis van primordiaal belang. Ineens was er een nieuwe hellenistische cultuur binnengedrongen in het subcontinent. Met een bijzondere Griekse verfijndheid begonnen ambachtslieden beelden van de Boeddha te maken die doen denken aan de bustes van Griekse filosofen. Enkele Griekse goden passeerden zelfs de revue in enkele Hindoe tempels van die tijd. De Griekse steden in Pakistan, gesticht door Alexander zelf, zouden in lange invloed uit oefenen op de Indische koninkrijkjes.
Jawel, koninkrijkjes. Van het reusachtige Gupta rijk was na de jaren 300 v.chr geen sprake meer. India werd een lappendeken van verschillende rijkjes.
Vanaf de middeleeuwen veranderde dit weer met de komst van de islamitische sultans uit Afhanistan. Islam werd een belangrijke nieuwe godsdienst in India. Dat werd nog meer verstevigd met de komst van de Turkse Moghul keizers.
Deze vorsten hebben misschien wel nog het meeste invloed gehad op de verdere verloop van de geschiedenis. Denk maar aan de Taj Mahal. De prachtige mausoleum van Agra.
In de tijd van Moghuls kwamen de Europeanen zich echt pas bemoeien. Eerst de Portugezen die er Goa stichtten. Daarna de Britten, de fransen, de Denen en uiteraard ook .. de Nederlanders.
Brittanië won het van iedereen en vanaf 1858 kon men spreken van het Brits-Indische koninkrijk. Aan het hoofd stond een vrouwtje dat het boegbeeld zou zijn van deze koloniale periode: Koningin Victoria.
India kijkt nog altijd met een vreemde bril naar zijn geschiedenis. Dat zou ik de komende dagen snel ondervinden als reisgids voor de groep.
Na zeer lang gemijmerd te hebben over de geschiedenis van India besloot ik wellicht toch een film te kijken. Ik probeerde Everest (2015) van Baltasar Kamurkur. Een beetje een rampenfilm op zijn Hollywoods. Hierna koos Straight outta Compton, een film over de oprichting van N.W.A. Het kon me echter niet blijven boeien.
Uiteindelijk kwam New Delhi steeds meer in zicht op de Satelliet kaart..
We landden. Eindelijk. We namen onze handbagage en we liepen de terminal uit. Christiaan merkte meteen de tapijten vloer op in de luchthaven. Het leek wel een beeld uit de jaren tachtig. Na ook onze hoofdbagage genomen te hebben, kwamen we in de grote inkomhal van de Indira Gandhi luchthaven. Wat meteen opviel waren de verschillende handgebaren op de muur die de kosmische dans van Shiva voorstelde.
Bij de uitgang werden we warm onthaald door enkele Indische vrouwen die ons een bloemenketting gaven. Ja we waren in India.
Snel moesten we de bagage in de kofferbak steken van de wagens. We stapten in en we kregen, ondanks dat het nacht was, toch een mooie eerste impressie van Delhi. Verschillende huisjes, voornamelijk laagbouw. Hier en daar ook een krottenwoning. Overal, ook al was het reeds 22 uur, liepen er mensen rond op straat. Soms zag je enkele mensen bij een vuurkorf staan. Naast mensen vielen ook de magere honden op. heel veel honden die we liever niet zouden aaien. negentig procent van de beestjes in India hebben hondsdolheid. Levensgevaarlijk voor de mens..
Uiteindelijk kwamen we aan in het klooster dat voorlopig onze thuis zou worden voor de komende drie dagen. het Sri Bangla Sahib klooster. Geen klooster zoals het grand Chartreuse in Frankrijk. Nee. Hier hoor je constant het gebed van de Sikhs. Een bijzondere godsdienst waar we meer over zouden leren.
We waren inmiddels moe en gingen snel ons bed in. We keken snel uit een volgende dag.
De reden waarom ik het doe is slaat al helemaal nergens op, geloof me! Ik wil enkel en alleen mijn schrijfvaardigheden verbeteren. De laatste paper die ik geschreven heb is alweer drie jaar geleden. Sindsdien heb ik zelden de nood gehad om een lang traktaat te produceren. In ieder geval, laat me u terugbrengen naar het jaar 2016. Geen idee of je het je nog kan herinneren maar in dat befaamde jaar werd Donald Trump verkozen tot president van de Verenigde Staten. Of dit verder relevant is voor ons verhaal laat geheel ter zijde. Misschien helpt het om die typische 2016 vibe terug te ervaren.. wat dat ook zou mogen zijn.
Ons verhaal begon bij het ontwaken van de held om vijf uur in de morgen. Het was de 14de januari. De dag ervoor had deze man nog kunnen genieten van een heerlijk Mexicaans diner met zijn kameraad en partner in crime. Dat was dus de 13de januari. De jongeman had na zijn burrito een heuse reistas mogen slepen naar zijn toenmalige vriendin. Die vriendin woonde op het vierde verdiep. Ellende. Die vriendin had natuurlijk zijn ventje ook naar de luchthaven mogen brengen, de volgende ochtend. We hadden een prille relatie maar er was helaas al twijfel binnengeslopen in het hoofd van de jongeman. Vrijgezellenbestaan klonk voor een vierentwintigjarige student uit Leuven toch niet zo slecht. Bovendien konden de karakters nogal eens botsen. Enfin, dat is een ander verhaal.
Eeenmaal aangekomen aan de luchthaven van Zaventem zocht ik dus naar mijn reisgenoten. Eigenlijk verdienen ze allemaal een beschrijving. Geen schrik, ik probeer Tolkien niet te imiteren dus ik hou het kort.
Eerst de dames: Anouschka, ziet er lief en schattig uit maar houdt eigenlijk van horror en seriemoordenaars. Annelies, sterk karakter en een werkster. Dorien, Lief meisje met een mysterieuze glimlach. Ella D, extraverte chiroleidster maar en femme d'or. Haar ultieme sidekick Hilke P. trouwens ook. Echt twee topdames. Dat wist ik toen wel maar ze kwamen soms nogal druk over. Wie hebben dan nog, oja! Chaima. Een slimme moslima. Zij deed de boekhouding. Vergeet niet dat een reis was naar India, dus de boekhouding doen was zeker niet een simpel taakje.
Dan is er nog Liesbeth, Een meisje die op dat moment nog een beetje haarzelf zocht denk ik. Achja.. Uiteindelijk zouden we allemaal onszelf een keer verliezen in deze reis. De oudste dame van de groep was Saskia. Een vlotte Nederlandse pastoraalstudente. Voor de niet theologen die deze blog lezen, pastors zijn vaak zeer sociale mensen. Ze komen in aanraking met verschillende personen in de maatschappij. Vaak moeten ze ook goed kunnen luisteren. Saskia was daar wel goed in. Ook kon ze ontwapenend zijn met haar gevoel voor humor.
één van de dames zou zeker veel gaan opvallen en dat was Lise. met haar rosse haren zou ze zeker opvallen in de India. Haar karakter kan je makkelijk omschrijven als de stille observator.
Als laatste van de vrouwelijke reisgezellen was er ook Thea. Een lieve rustige studente. Ik denk dat de reis voor haar ook een persoonlijke uitdaging was. Ik zou zeker na de reis meer respect voor haar gaan hebben.
Dan zijn we eindelijk aan de beschrijving begonnen van de heren en dat zijn niet de minste. Als eerste hebben de vijftigjarige Wim. Ook Wim was een rustige observator. Hield van studeren, kon er eigenlijk niet mee stoppen. Daarom dat hij zich voor deze reis had ingeschreven. Dan hebben we Jan S. Naamgenoot, ook een student met een leerkrachtenopleiding op zak. Jan S was ouder en daardoor ook meer volwassen. Soms druk en soms ook de stilte zelve en diepreligieus. Vervolgens hebben we Christiaan S. Nederlandse kerel. Topkerel. Echt een luisteraar. Ik mocht hem wel. Als laatste hebben we de man die de reis om de twee jaren organiseert. Professor Broeckaert. De professor was een pragmaticus. Alles moest snel, ordelijk en degelijk werken. Je zou je bijna beginnen afvragen waar hij de moed en energie vandaan haalt om deze reis elke keer weer te organiseren. Het moet passie zijn. Oja, alles wat de professor kan en doet, doet hij goed. Hij kan goed organiseren. Expert in vreemde oosterse religies en survival. tussendoor houdt hij ook van muziek en speelt hij blokfluit als een topmuzikant. Echt waar, ik had nog nooit iemand zo zien blokfluiten!
Goed, we kunnen eindelijk echt beginnen met de reisblog. Vanaf nu dus alles in de verleden tijd. Dankzij mijn toenmalig lief was ik dus aangekomen in zaventem. Ik kreeg heel wat extra materiaal van de professor waaronder een ukelele. Voor de reis had iedereen een bijzondere taak gekregen. Ik moest dus samen met Ella zorgen voor animatie. Dat betekende dat wij zouden moeten zorgen voor gezelschapsspelletjes, liedjesteksten en een speciale act die we zouden moeten opvoeren voor de studenten van het dansschooltje Nav Sadhana in Varanasi.
Logisch dus dat ik mocht showen met een klein gitaarkoffertje. Voor de rest moest iedereen van ons extra reismateriaal meenemen.
Twee vluchtten stonden op het programma. De eerste was naar München. Vanuit daar zouden we een groot vliegtuig nemen naar Delhi.
Ondanks de ochtend zat de sfeer er meteen goed in. De professor nam zijn taak als professioneel fotograaf (oja hij was ook dus een topfotograaf) serieus en hij begon meteen toffe kiekjes van iedereen te nemen. Omdat ik dacht dat er in heel het indisch subcontinent geen alcohol of bier te verkrijgen was, begon ik tijdens de vlucht al maar met de laatste biertjes. Vergeet niet dat ik toen nog een student was. Jan S deed natuurlijk ook gezellig mee. Achter mij zat Christiaan. Voor hem was het de eerste keer dat hij in een vliegtuig zat. Best bijzonder was zijn eerste reactie op het zicht van het prachtige wolkendek.
Eenmaal aangekomen in Munchen, moesten de dingen zeer snel gaan. Douane in en uit en aanmelden bij de volgende terminal, Je kent het wel. Voor Chaima helaas, waren de plaatselijke veiligheidsagenten niet gerust op de inhoud van haar bagage. Haar moesten ze dus nog extra controleren. Racisme of islamofobie? Het voelde voor haar althans zo aan. Het zou niet de eerste keer zijn dat we moet zoiets in aanraking kwamen. 2016 was niet enkel het jaar van Trump maar ook van angst. In Parijs waren er in 2015 reeds aanslagen geweest en de aanslag van Zaventem en de Brusselse metrostations moesten nog komen. Ook zou het aantal vluchtelingen een recordcijfer krijgen. Vanaf 2016 zou men dus spreken van een vluchtelingenproblematiek. Ergens vreemd als je er anno 2020 over nadenkt.
In De Beierse terminal werden we vergezeld door een grote groep indiërs. Het was duidelijk wat onze reisbestemming was. Anouschka maakte de professor duidelijk dat ze de vele foto's van haarzelf echt niet op prijs stelde. Voor de rest van de reis zou ze dus de camera vermijden.
Om het lange wachten te trotseren, werd er een beetje gekaart. Zodra het grote vliegtuig van Lufthansa klaar was, konden we aan onze reis naar het verre oosten beginnen. India! Wat een raar land. Het was voor mij te lang geleden dat ik Europa had verlaten. In 2012 een kort bezoekje naar Tanger tijdens een reis naar Spanje met de ouders. Dat was het. En toen al had ik geproefd dat ik meer wilde. Ik snakte naar de cultuurshock. Die moest er komen. Oja die zou er komen.
De rit van München naar Delhi duurde uiteraard langer. 10 uur en een half om precies te zijn. Vraag je je af hoe ik de tijd makkelijk kon doden? Wel, ik keek dus heel de tijd naar de kaart van de satelliet. Ik vond het ongelofelijk fascinerend. De gedachte dat je boven mysterieuze landen zit te vliegen. Uiteraard zijn landen zoals Slovenië en Hongarije niet zo mysterieus. Beide landen had ik eerder in mijn leven bezocht. Maar dan ineens vlieg je over de Zwarte Zee en dan begin je je dingen voor te stellen.. althans als je een geschiedkundige geest hebt.
Misschien had je het niet door toen je in een vliegtuig zat en naar één of andere snerdfilm zat te kijken. Maar eigenlijk vlieg je richting Azië altijd op dezelfde richting als de eeuwenoude zijderoute.
Zo had je veel koopvaardij schepen die de trossen losten in oude havens zoals Constantinopel, het huidige Istanbul. Of wat dacht je van de eeuwenoude havenstad Varna in Bulgarije? Ooit de plek waar een zeer beroemde graftombe gevonden is van een heerser uit het 5de millennium v.Chr. Een skelet compleet met sierraden en een gouden peniskoker..
Misschien vlogen wij tijdens onze rit wel net nog boven Sebastopol. De havenstad van de Krim. Nog altijd een vrij omstreden gebied sinds 2014 met de oorlog in Oekraïne.
Onze koopvaardij schepen zouden ook hier hebben kunnen aangemeerd hoewel de plek toen nog lang niet Sebastopol zou gaan heten. pas in de 18de eeuw wilde de Russische Tsarin Catharina de Grote hier een legerbasis hebben.
Voor handelaars was het echter wel de perfecte plek om producten te verhandelen met de volkeren uit het oosten. Toch moest je voor de echte weelde veel verder reizen. Aanmeren aan de oude Griekse kolonie van Phasis of Batoemi, havenstad van het relatief jonge Georgische koninkrijk van Bagrat III.
Vanaf hier werd het voor de middeleeuwse reiziger echter moeilijker. Veel verschillende islamitische heersers hadden reeds de gebeiden achter koninkrijk Georgië veroverd. De Turkse Seltsjoeken of later de de Perzische Ghaznavieden. Misschien werd er na een hoge som tol wel vrije toegang verleend en konden de reiziger en handelaren inmiddels aankomen in de haven van Bakoe.
Toegeven: de middeleeuwse reiziger uit het een Europese stad zou nooit via Baku naar het oosten zijn gaan reizen. Hij had zich misschien meer zuidwaarts verplaatst en via het midden-oosten verder gereisd. Helaas deed onze vliegtuig dat niet en vloog het over die tweede mysterieuze zee: De Kaspische zee.
Tijdens deze vlucht zat ik dus met Jan S. en waarschijnlijk heb ik hem een hele historische uiteenzetting willen geven over de landen waar wij over vlogen. Veel interesse toonde hij daar niet in, aangezien hij voor zichzelf al het plan had gemaakt om de eeuwenlange vliegtuig rit door te brengen met het kijken van films. Snerdfilms..
Gelukkig kwamen de stewardessen soms langs. Vrij mooie sympathieke Indische vrouwen die met plezier mij van gin tonic bediende. Uiteraard moest ik voor de laatste keer genieten van een beetje alcohol voordat ik volledig weer zou ontnuchteren voor enkele weken.
Waarschijnlijk wil je nu niet meer weten over welke landen wij verder vlogen. Ik ga het lekker toch vermelden. Wel de Kaspische zee was eigenlijk niet de meest boeiende zee om over te vliegen. Gelukkig is ze minder groot dan de Zwarte Zee. En van steden zoals Gulymayak of Turkmenbasy had ik nog nooit gehoord.
Logisch want we vlogen reeds over Turkmenistan. Een land waarvan wij eigenlijk weinig horen. één van die mysterieuze dictaturen. Sinds 1990 had president Saparmurrat Niazov er een communistische en toch ook Islamitische dictatuur van gemaakt. Met een volledige persoonsverheerlijking van de absolute leider uiteraard. Waarom ook niet?
Vanaf Turkmenistan begon het wel spannend te worden. Iran, Afghanistan en daarna Pakistan. Wel typische landen die onze middeleeuwse handelaren hadden moeten aandoen, wilde ze naar het Verre Oosten reizen.
Tevens kan je de geschiedenis van India niet uitleggen zonder te spreken over Perzië, Pakistan en Afghanistan.
Waarschijnlijk dacht ik terug aan mijn gidsopdracht in het museum te Delhi. Iedereen van de groep kreeg een opdracht remember?
Mijn opdracht was dus ook om mijn groep wegwijs te geven in het historisch museum van Delhi. Iets wat ik maar al te graag wilde doen.
India! Er zijn veel India's. Geografisch, cultureel of historisch. Nu het startschot van de geschiedenis van India is niet in India zelf vreemd genoeg..
Nee daarvoor moet je in Pakistan zijn, meer bepaald bij de Indusvallei. 2500 v.Chr: Harappa en MohenJedaro. Twee oude stadstaten die reeds handel dreven met de Sumerische steden in Irak. Deze twee stadsteden beschikten over openbare gebouwen en zelfs een openbaar zwembad. Mysterieuzer zijn de zogenaamde tabletten die wij hebben teruggevonden met figuurtjes. Vaak willen wij in die figuurtjes Shiva herkennen maar bewijzen hebben we echter niet. Niemand weet hoe uit dus het hindoeïsme eigenlijk is en waar het precies vandaan komt. Wel weten we dat na de val van deze twee stadstaatjes het hindoeïsme echt de prominente religie werd in de meeste gebieden van Noord-India.
Vanaf dan speelt de geschiedenis van dit subcontinent zich voornamelijk in het noorden af. Meer bepaald in de stadstaten Maghada en Koshala. Ook moet doen de Indo-Europese taal, het Sanskriet zich hebben ontwikkeld in deze gebieden. Kwam deze taal van een zogenaamd Arisch volk uit de Kaukasus dat de oorspronkelijke bewoners, de Dravidiërs kon overheersen? We begeven ons dan op het terrein van de pseudowetenschap en zelfs sociaal Darwinisme.
Laat me dit even uitleggen, dit is toch belangrijk en aangezien je nu nog steeds leest, bewijst dit dat je sowieso geïnteresseerd was in mijn historische vertelsels.
Sanskriet, de goddelijke taal van de Veda's, de heilige boeken van het hindoëismme, is zowat de oudste taal dat nog steeds gesproken wordt door sommige Brahmanen priesters.
Het heeft een prachtig geschrift, het Devanagari en het lijkt totaal anders op het Grieks of Latijns alfabet, het Arabisch of de Chinese karakters.
Het is een goddelijke taal met een woordenschat die opvallend veel doet denken aan woorden die in andere Europese talen voorkomt. Een oertaal of een tenminste een soort van prototaal voor alle Europese talen. Daar was de brit William Jones naar op zoek in de 18de eeuw. Hij meende die taal in het Sanskriet te herkennen. Al snel kwam de eurocentrische gedachte dat een Europees volk uit de Kaukasus de oorspronkelijke bewoners van het subcontinent beschaving en cultuur heeft gebracht. Het Hindoeïsme zou een oeruiting zijn van het willen beschaven van een oorspronkelijke barbaarse nomadenbeschaving.
Het ging zelfs zover dat Britten hier een gerechtvaardigde herhaling van de geschiedenis in zagen. De Britten hadden het recht om weer opnieuw de Indiërs te beschaven. Zij hadden in de snellere industriële wereld immers hun hulp nodig.
Vandaag is de Arische invasie theorie gelukkig omstreden. Wellicht waren er al vroeg veel kruisbestuivingen tussen verschillende volkeren. Dat is altijd zo. Maar toch moet het worden gezegd. Al vroeg ontstond er een rijke intellectuele cultuur in India.
Zoals ook bij de oude Grieken er een verschuiving in werking trad tussen Mythos en logos. Zo kreeg je ook in het Indisch subcontinent en verschuiving van religie naar de filosofie.
Men begon zich vragen te stellen over de Brahmanencultus, de verschillende rituelen en de maatschappelijke hiërarchie.
In India is het kastensysteem eeuwenoud en nog steeds actief, ondanks de afschaffing ervan in 1955.
Filosofen en monniken begonnen in de tijd van de stadstaten Maghada en Koshala, de macht van de hoogste kaste der Brahmanen in vraag te stellen.
Waarschijnlijk was het van deze filosofen nooit de bedoeling geweest om de macht van de Brahmanen te betwisten. Er hoorde immers een hiërarchie te zijn. Wel vond men het onwaarschijnlijk dat enkele deze bevoorrechte groep het goddelijke kon bereiken (ook al stond dat zo in de Veda's). Er moest iets meer zijn dan het slaafse gedachte dat je in een lage kaste was geboren en je immers je straf moest ondergaan als lage menselijke levensvorm.
Bovendien maakte de Brahmanen ook fouten, waren zij soms corrupt en kenden zij ook lage aardse gevoelens en emoties. Hoe konden zij nu het dichts bij het goddelijke staan.
Oja, het goddelijke. Hier is iets nieuws voor je: het hindoeïsme is geen meergodendom. Shiva, Vishnoe of de olifantengod Ganesha zijn slechts manifestaties van het goddelijke. Verschijningsvormen die zich ooit in de mythologische geschiedenis van de mensheid hebben geopenbaard.
Je denkt dat ik inmiddels ver ben afgedwaald.. maar nee hoor. Nog altijd heeft dit met de Indische geschiedenis te maken.
In het noorden in een vazalstaat van Koshala, huidig Lumbini werd een jonge prins geboren die de loop van de geschiedenis zou bepalen. Zijn naam is Siddarta Gautama. Vandaag beter bekend als de Boeddha of de verlichtte.
De jonge prins stelde zich reeds vragen over geluk, vrede liefde en het kwade. Hij zag in dat de Brahmanen ook niet het eeuwige geluk konden bereiken en bijgevolg dus niet per sé een zouden kunnen zijn met het goddelijke.
Hij ging er dus over mediteren en vasten. Eenmaal uitgehongerd ergens op het platteland in Suyata, ver in het oosten van India, kwam hij tot het inzicht dat hij helemaal verkeerd bezig was geweest. Hij verlangde namelijk teveel. Het verlangen, zo zei Siddarta, was de bron van het lijden. En voila, Siddarta werd verlicht. Onder een Bodhi boom nog wel in de streek van Bodghaya.
Enkele nieuwsgierige reizigers hoorden al snel over een nieuwe populaire filosoof die in het hertenpark in Sarnath zat te prediken over de juiste manier van leven en zijn. De jonge prins kreeg snel volgelingen en enkele jaren later werd een volwaardige nieuwe religie geboren: het Boeddhisme!
Nu, als je denkt dat Siddarta de enige was die de verlichting had bereikt, heb je het mis. Een andere prins genaamd Mahavira wist ook een staat van innerlijke gelukzaligheid en vrijheid te bereiken. Uit zijn leer kwam de religie van het Jainisme voort.
En als je dacht dat het ontstaan van enkele religies geen enkele verdere invloed op de wereldgeschiedenis zou kunnen hebben, ben je grondig mis.
Het Boeddhisme werd niet enkel populair bij monniken maar ook bij koningen. Jonge koning Ashoka Maurya wist in de 5de eeuw v.Chr alle stadstaten in het noorden en centraal India te verenigen. Het Maurya rijk was geboren. Na de vele veldslagen besloot Ashoka nooit meer de wapens op te nemen. In plaats daarvan gaf hij de opdracht om overal pilaren te plaatsen met wijsheden van de Boeddha. Alleen zo zou er vrede kunnen zijn in het rijk.
Nu aan alle mooie liedjes komt een einde en ook aan het Maurya rijk. Snel grijpen de Gupta koningen de macht. Rond deze periode gebeurde er wel iets opmerkelijk. Aan de Hindu Kush raasde een leger van een ver rijk richting India. Aan het hoofd van dit leger stond Alexander de Grote. Hoewel de jonge koning niet lang in het noorden van India zou blijven, is zijn stempel op de Indische geschiedenis van primordiaal belang. Ineens was er een nieuwe hellenistische cultuur binnengedrongen in het subcontinent. Met een bijzondere Griekse verfijndheid begonnen ambachtslieden beelden van de Boeddha te maken die doen denken aan de bustes van Griekse filosofen. Enkele Griekse goden passeerden zelfs de revue in enkele Hindoe tempels van die tijd. De Griekse steden in Pakistan, gesticht door Alexander zelf, zouden in lange invloed uit oefenen op de Indische koninkrijkjes.
Jawel, koninkrijkjes. Van het reusachtige Gupta rijk was na de jaren 300 v.chr geen sprake meer. India werd een lappendeken van verschillende rijkjes.
Vanaf de middeleeuwen veranderde dit weer met de komst van de islamitische sultans uit Afhanistan. Islam werd een belangrijke nieuwe godsdienst in India. Dat werd nog meer verstevigd met de komst van de Turkse Moghul keizers.
Deze vorsten hebben misschien wel nog het meeste invloed gehad op de verdere verloop van de geschiedenis. Denk maar aan de Taj Mahal. De prachtige mausoleum van Agra.
In de tijd van Moghuls kwamen de Europeanen zich echt pas bemoeien. Eerst de Portugezen die er Goa stichtten. Daarna de Britten, de fransen, de Denen en uiteraard ook .. de Nederlanders.
Brittanië won het van iedereen en vanaf 1858 kon men spreken van het Brits-Indische koninkrijk. Aan het hoofd stond een vrouwtje dat het boegbeeld zou zijn van deze koloniale periode: Koningin Victoria.
India kijkt nog altijd met een vreemde bril naar zijn geschiedenis. Dat zou ik de komende dagen snel ondervinden als reisgids voor de groep.
Na zeer lang gemijmerd te hebben over de geschiedenis van India besloot ik wellicht toch een film te kijken. Ik probeerde Everest (2015) van Baltasar Kamurkur. Een beetje een rampenfilm op zijn Hollywoods. Hierna koos Straight outta Compton, een film over de oprichting van N.W.A. Het kon me echter niet blijven boeien.
Uiteindelijk kwam New Delhi steeds meer in zicht op de Satelliet kaart..
We landden. Eindelijk. We namen onze handbagage en we liepen de terminal uit. Christiaan merkte meteen de tapijten vloer op in de luchthaven. Het leek wel een beeld uit de jaren tachtig. Na ook onze hoofdbagage genomen te hebben, kwamen we in de grote inkomhal van de Indira Gandhi luchthaven. Wat meteen opviel waren de verschillende handgebaren op de muur die de kosmische dans van Shiva voorstelde.
Bij de uitgang werden we warm onthaald door enkele Indische vrouwen die ons een bloemenketting gaven. Ja we waren in India.
Snel moesten we de bagage in de kofferbak steken van de wagens. We stapten in en we kregen, ondanks dat het nacht was, toch een mooie eerste impressie van Delhi. Verschillende huisjes, voornamelijk laagbouw. Hier en daar ook een krottenwoning. Overal, ook al was het reeds 22 uur, liepen er mensen rond op straat. Soms zag je enkele mensen bij een vuurkorf staan. Naast mensen vielen ook de magere honden op. heel veel honden die we liever niet zouden aaien. negentig procent van de beestjes in India hebben hondsdolheid. Levensgevaarlijk voor de mens..
Uiteindelijk kwamen we aan in het klooster dat voorlopig onze thuis zou worden voor de komende drie dagen. het Sri Bangla Sahib klooster. Geen klooster zoals het grand Chartreuse in Frankrijk. Nee. Hier hoor je constant het gebed van de Sikhs. Een bijzondere godsdienst waar we meer over zouden leren.
We waren inmiddels moe en gingen snel ons bed in. We keken snel uit een volgende dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
